دیدمان شور زندگی

در قرن بیستم که سلامت روان بشریت بیشتر مورد توجه قرار گرفت, دو پارادایم — مسامحتا “دیدمان ” بر وزن دودمان– طرح شد:
دیدمان نخست ” معنای زندگی” بود.
دیدمان معنای زندگی به این می اندیشید که در دنیای بسیار پیچیده کنونی در موقعیت هایی که دچار چالش می شویم و یا در موقعیت های دشوار زندگی و یا موقعیت هایی که برای ما استرس زا هستند؛ چه کنیم تا استرس و تنش کاهش یابد؟
فرض بفرمایید خدای ناکرده موقعیت خاصی برای شما ایجاد شود که در معرض توهین قرار گیرید و یا یک دشواری ارتباطی برای شما پیش آید.
یک راه حل اساسی در چنین مواقعی می تواند این باشد که شما به معنای کار خود بیندیشید و هدف خود را پیگیری کنید و با خود بگویید به خاطر رسالتی که برای خود، قایل هستید، نه تنها توهین بلکه بالاتر از آن را هم می پذیرید و تحمل می کنید.
اما و هزار اما آیا مساله به این سادگی است؟ بخصوص اشخاصی که مغز تواناتری دارند، معمولا وقتی در معرض توهین قرار می گیرند به احتمال زیاد با خود می اندیشند چرا به آنها توهین شده است.
ملاحظه می فرمایید در این دیدمان انرژی و وقت زیادی از انسان گرفته می شود. چرا که ممکن است با اندیشیدن به معنای زندگی، کار خودتان را دنبال کنید؛ اما برای کنترل تنش ایجاد شده مقداری “انرژی” و “وقت” از شما گرفته می شود. حال اگر به این جابجایی انرژی ها بیشتر دقت کنیم؛ دیدمان دیگر یعنی “شور زندگی” قابل تامل است.
در دیدمان شور زندگی ما با خود می گوییم: ” ما همواره پر شور, زندگی خواهیم کرد و می دانیم تنش هایی نیز برای ما پیش خواهد آمد, اما برخلاف دیدمان نخست که به کنترل استرس ها می انجامید, در دیدمان شور زندگی, استرس ها حتی هیجان بخش و محرک زندگی بیشتر می باشند و رود زندگی آنچنان جاری است که غصه های خرد را نادیده گرفته و سرمست زندگی می شویم.”