ویروس کرونا و بیماری خودایمنی

استرس،ناخشنودی،نگرانی،خشم،نداشتن گذشت وبیزاری ازوضعیت خود ،ازجمله افکاروعواطف واحساسات سمی هستندکه میتوانند سبب بروز اختلالاتی دردستگاه ایمنی شوند.
دستگاه ایمنی اگرمجالی بیابد،همچون لشکری دربرابر بروز هر گونه بیماری یاناخوشی در جسم یاذهنتان،ازشمامحافظت میکند؛اماافکار،وعواطف واحساسات سمی نمی گذارنددستگاه ایمنی مطابق باعملکردطبیعی اش انجام وظیفه کند.
دستگاه ایمنی ازنظرعصب شناسی به نگرش شما حساس است.
وقتی به دستگاه ایمنی حمله شود ونگرش شماهم سمی باشدومدام استرس داشته باشیدو به بدترین اتفاقهای ممکن فکرکنید،دستگاه ایمنی پروتیئن هایی به نام سایتو کاین درخون تولید میکند.
این پروتیئن ها به عنوان مواد ایجادکننده ی خستگی بیش ازحد جسمی-ذهنی وافسردگی، شناخته شده اند.
افکارسمی وعواطف و احساسات ناشی ازانها،ازهمین راه بافرایندهای طبیعی التیام دربدن تداخل واثرات سوء بیماری ها را تشدید میکند.
به این صورت که فرایندهای زیست شیمیایی منفی جدیدی رابه فرایندهای موجود ناشی ازبیماری می افزایند وبه این ترتیب بدن برای چیره شدن برآن ها،ناچاربه تقلا وصرف انرژی بیشتری می شود.
بیاییدبه واکنش خودایمنی بدن (واکنش دستگاه ایمنی به سلول های خود)نگاهی دقیق بیاندازیم.
استرس وافکارواحساسات سمی،سبب می شوند بدن نتواند دررویارویی بابیماریها،دشمن واقعی خودرا تشخیص دهدو
بنابراین درحالی که قدرت جنگیدن بامهاجمان واقعی راازدست داده است ،به سلول هاوبافت های سالم خودش حمله میکند.
بروزتنش حادوناگهانی سطح ایمنی راپایین می آورد؛امابدترازآن زمانی است که هرروزاین تنش تکرارشود .
این وضعیت باعث سردرگمی دستگاه ایمنی می شودوپاسخ خودایمنی بدن راازفعالیت وامی دارد وسبب میشود دستگاه ایمنی به خودبدن حمله کند.