اصل اول: بدانید چه می خواهید
فرد مناسب برای کسب و کار شما چه کسی است؟ چه چیزی میان “فوق العاده عالی” و “خوب” تمایز ایجاد می کند؟ شما چگونه تفاوت میان ستارگان، افراد درجه ۲ و درجه ۳ را تشخیص می دهید؟
یک ستاره در کسب وکار شما با این ضوابط مواجه خواهد شد:
آن ها از شما بهترند
من و جورجیا به بارسلونای اسپانیا رفته بودیم و بعد از ظهرمان را با یک مدیر عامل فوق العاده موفق و همسرش می گذراندیم. هر چه زمان بیش تری را با او می گذراندم بیش از پیش به این که او اصلا یک مدیر عامل باشد مشکوک می شدم. چه برسد به اینکه مدیر عامل یک شرکت مخابراتی چند میلیون دلاری. او کمی گیج و پریشان بود، غذایش را با دهان باز می جوید و به جوک های بی مزه خودش بلند بلند می خندید. از او پرسیدم چه طور توانسته به چنین موقعیتی دست پیدا کند؟ پاسخش این بود. هدف من این است که همیشه احمق ترین آدم جمع باشم. همان طور که خودش برای من توضیح داد، هوشمندی، مهارت، کاریزما یا محرک بودنش اورا به موفقیت نرسانده بودند. تنها حضور دائمی با هوش ترین و بهترین افراد بر روی صندلی های اطراف میز مدیریتی او به عنوان یک اصل بود. او گفت: اگر من مشکلی را که مدیر مالی ام یک هفته است که با آن دست و پنجه نرم می کند، حل کنم، به آخر خط رسیده ایم. اگر من راه حلی موثر در مورد بهره وری داشته باشم که مدیر عامل ارشدم به آن فکر نکرده باشد، این سرآغاز پایان ما خواهد بود و . . . من همیشه بهترین افراد در دسترس را برای تک تک صندلی های خالی ام استخدام می کنم. سپس آنها هستند که بهترین راه کارهای اجرایی را برایم به ارمغان می آورند.
درست است، تنها کار او، جمع کردن این افراد دور یک میز بود تا از خروجی شان استفاده کند و این کار شما نیز هست.
آنها شخصیتی خاص دارند
بسیاری از تجارت ها برای بدست آوردن پایه های اولیه سرویس دهی خوب دست و پا می زنند، و در ظاهر این امری است که جزو مشکلات آموزشی محسوب می شود، اما در حقیقیت، این فرضی کاملا غلط است، شما نمی توانید به افراد آموزش خوش برخورد بودن بدهید. آنها یا خوش برخورد هستند یا این ویژگی را ندارند. نمی توانید نظم، سخت کوشی، استواری، وظیفه شناسی، مثبت بودن، خوش برخورد بودن یا هر ویژگی دیگری را که برای تان اهمیت دارد به افراد یاد بدهید. شما تنها می توانید دست به استخدام افرادی بزنید که خودشان این ویژگی ها را دارند.
شما چه ویژگی هایی را می خواهید؟ به فردی احساساتی نیاز دارید؟ فردی دلیر می خواهید؟ قابل اطمینان با پشتکار و سخت کوش باشد؟ چه می خواهید؟ بنشینید یک لیست تهیه کنید و بر اساس آن به دنبال افراد بگردید. اگر ندانید که چه می خواهید نمی توانید پیدایش کنید.
آنها عاشق پیشه اند
هنگامی که بر سر میز مصاحبه نشسته اید تنها سابقه افراد را در نظر نگیرید. به چشم هایشان نگاه کنید. به اعماق قلبشان نگاه کنید. از خودتان بپرسید آیا این فرد می تواند عاشق کاری باشد که ما اینجا انجام می دهیم. آیا این شخص ویژگی های شخصی، گرایش های مثبت، هیجان کافی و عشق به کاری که ما انجام می دهیم را دارد؟ اگر پاسخ بله است، از خودتان بپرسید که آیا در فرهنگ شرکت شما می گنجد؟ آیا محیط کاری ما برای شان مانند محل طبیعی سکونتشان خواهد بود؟ یک فرد عالی در محیط اشتباه همچنان فردی اشتباه خواهد بود. شما باید افراد را با مقیاس سابقه و توانایی هایشان بسنجید. مقیاسی که به قلب، کاراکتر و نوع شخصیت آنها مربوط می شود. آنها باید افرادی باشند که توانایی عشق ورزیدن به فرهنگ شما، افراد شما، محصولات و ماموریت شما را داشته باشند.
شما نمی توانید به افراد آموزش دهید که موفق باشند، شما باید افراد موفق را استخدام کنید.
اصل دوم- بدانید آنها چه می خواهند
پنج عاملی که کارمندان در محیط کاری به دنبالش هستند موارد زیر است:
افراد: همان طور که قبلا گفتیم افراد فوق العاده در سراسر جهان به شرکت های گوگل و اپل می پیوندند، اما نه به این دلیل که این شرکت ها دهان پرکن هستند، بلکه به این دلیل که آنها مکان هایی هستند که بقیه افراد فوق العاده در آنها حضور دارند. افراد عالی دوست دارند با افراد عالی همکار باشند. این اولین موردی است که افراد به دنبالش هستند
رقابت: آنها دوست دارند کاری را انجام دهند که هیجان زده و ارضایشان کند. آنها دوست دارند کاری واقعا با ارزش بکنند. نه اینکه فقط کار را به خاطر کار انجام دهند. افراد فوق العاده می خواهند وقتی هر شب با خستگی وارد رختخوابشان می شوند احساس کنند که آن روز کار مهمی انجام داده اند.
فرصت: افراد فوق العاده به دنبال فرصت رشد هستند. آنها به محیطی برای رشد کردن در آن و به واسطه آن نیازمندند. آنها نیاز دارند بدانند که سازمان شما چشم اندازی با اهداف بزرگ، جاه طلبی و پیشرفت را جلوی خود دارد. علاوه بر این آنها نمی خواهند فقط تماشاچی باشند. افراد فوق العاده می خواهند در پیشرفت شرکت سهیم باشند و کمک کنند تا پیشرفت حاصل شود.
رشد: افراد بالاخره متوجه شدند که کاری که انتخاب می کنند دو سوم از زمان بیداریشان را به خود اختصاص خواهد داد. آنها نیاز دارند تا نسبت به آنچه انجام می دهند احساس خوبی داشته باشند. علاوه بر این نیاز دارند بدانند در کاری که انجام می دهند رشد خواهند کرد و به کسی که می خواهند تبدیل به آن شوند نزدیک تر خواهند شد. آنها دوست دارند با سازمانی همراه شوند که بر روی رشد و توسعه افرادش سرمایه گذاری می کند.
پول: البته که افراد فوق العاده برای انجام کارشان به شکل فوق العاده توقع دریافت دستمزدی عالی دارند. اما پول در انتهای لیست است. درست است. پول انگیزه ابتدایی یک ستاره نیست. پول حتی در بین سه مورد نخست نیز قرار نمی گیرد. ستاره ها می خواهند با افراد فوق العاده دیگر همکار باشند، کاری پر رقابت و با معنا انجام دهند که به آنها قدرت رشد در مسیرشان را بدهد. آنها کاری را قبول خواهند کرد که کاری عالی با حضور افرادی عالی باشد و نه کاری بیهوده با حقوق بالا.
اصل سوم- عامل سرگرم کنندگی
هیچ کس بهتر از سر ریچارد برانسون این اصل سوم از اصول استخدام کردن افراد فوق العاده را نمی شناسد. او پادشاه سرگرم کردن است و موافق است که: کسب و کار باید سرگرم کننده باشد. خلق فرهنگ کاری هیجان انگیز بهترین راه تهییج و نگهداری افراد عالی است. در چنین فضایی دیگر لازم نیست بیش از حد به افراد پول بدهیم. خوش گذرانی برای برانسون فقط حرف نیست بلکه اصلی راهبردی در شیوه زندگی و فرصت هایی کاری است که به آنها می پردازد. او می گوید راستش را بگویم هیچ وقت فقط به خاطر پول وارد هیچ کسب و کاری نشده ام. اگر تنها هدف شما این باشد بهتر است اصلا این کار را نکنید. کسب و کار باید جذاب باشد و سرگرم کننده.
عامل سرگرم کنندگی یعنی همین. آیا کسب و کار شما جذاب است؟ آیا افرادی که برایتان کار می کنند مشتاق حضور در محل شرکت و سپری کردن روزی ۸ ساعت در آنجا هستند؟ آیا کارشان برایشان مهم است؟ اگر چنین نیست شما باید تغییراتی ایجاد کنید. چرا که هیچ امری ترسناک تر از این نیست که ترن هوایی شما بدون سرنشین در حال حرکت باشد.
برگرفته از کتاب ترن هوایی کارآفرینی، انتشارات پندار پارس
