چه چیزی ما را سالم و شاد نگه میدارد در طول مدتی که زندگی میکنیم؟
اگر قرار بود الان شما آینده‌تان را به بهترین نحو سرمایه گذاری کنید، کجا انرژی و زمان خود را صرف می کردید؟
ابتدای این قرن نظرسنجی از نسل جوان شد که ازشان پرسیدند مهمترین اهداف زندگی شان چیست؟
و بیش از ۸۰ درصد گفته‌اند که هدف اصلی آنها در زندگی پولدار شدن هست ۵۰% از همین جوانان اهداف اصلی دیگری را عنوان کرده اند که آن مشهور شدن بود.
همواره به ما گفته شده که شدیداً کار کنید و بیشتر به دست آورید به ما این تصور را داده‌اند که اینها لازم است .به منظور داشتن یک زندگی خوب ،تصویری از کل آن با انتخاب های که انسان ها انجام می دهند و به موفقیت می رسند. دستیابی به آنها تقریباً غیر ممکن است بیشتر چیزی که ما از زندگی انسانها می دانیم!
از مردم می خواهیم که گذشته را به خاطر بیاورند. همانطور که می دانیم خیلی از آنها رافراموش میکنیم، و بعضی وقت ها حافظه می تواند خلاق باشد ولی اگر بتوانیم کل زندگی را ببینیم چه چیزی از طریق زمان آشکار می شود؟
اگر مردم را از زمان نوجوانی تاپیری مطالعه کنیم تا متوجه شویم چه چیزی مردم را شاد نگه می داردبه نتایج جالبی دست پیدامیکنیم.
ما این کار را انجام داده ایم(( رشد بزرگسالی)) در مطالعه هاروارد که می تواند طولانی ترین مطالعه از زندگی بزرگسالی باشد.
۷۵ سال زندگی ۷۲۴ مرد را زیر نظر گرفتیم هر سال در مورد کار، محل زندگی و سلامتی آنها همه این سوالات بدون اطلاع از زندگی آنها پرسیده می شد و آغاز شد.
این مطالعات بسیار نادر است. زیرا بسیاری از مردم مطالعه را رها کردند یا بودجه پروژه قطع شده است،
محققین جدا شده اند، یا افراد مرده اند و هیچ کسی پیگیری نکرد ولی با ترکیبی از شانس و با مقاومت و اصرار چند نسل از پژوهشگران این مطالعه انجام شده است.
حدود ۶۰ مرد از ۷۲۴ مرد شرکت کننده زنده هستند و هنوز در این مطالعه حضور دارند. بیشترین آنها بالای ۹۰ سال سن دارند و ما الان شروع به مطالعه بر روی بیش از ۲۰۰۰مورد از بچه‌های این مردها کرده‌ایم و من مدیر چهارم این مطالعه هستم .سال ۱۹۳۸ زندگی دو گروه از انها را در نظر گرفته ایم
گروه اول از این مطالعه زمانی آغاز شد که آنها سال دوم دانشگاه هاروارد بوده اند و در طول جنگ جهانی دوم دانشگاه را تمام کردند و تعداد زیادی از آنها به خدمت جنگ در آمدند.
و گروه دومی که ما زیر نظر گرفته‌ایم گروهی از پسران از فقیرترین محله بوستون بود، پسرانی که در این مطالعه انتخاب شدند مخصوصا از خانواده های مشکل دار و محروم انتخاب شدند در سال ۱۹۳۰ در بوستون آنها در اتاق های فاقد آب گرم و سرد زندگی می کردند زمانی که آنها وارد مطالعه شدند همه این نوجوانان مصاحبه شدند،آزمایشات پزشکی را انجام دادند و ما به خانه هایشان رفته و با والدین آنها صحبت کردیم ، و بعد این نوجوانان که به بزرگسالی رسیدن و به تمام جنبه های زندگی وارد شدند آنها یا کارگر و وکیل یا دکتر شدند ،یک نفر رئیس جمهور آمریکا شد عده ای الکلی عده‌ای مبتلا به شیزوفرنی شدند.
از نردبان اجتماعی صعود کرده و تمام مسیر را تا بالا رفته اند و عده‌ای مسیر خود را در جهت عکس رفته اند.
بنیان گذاران این مطالعه هرگز در رویاهایشان هم تصور نمی کردند که من ،اینجا ۷۵ سال بعد ایستاده ام و به شما می‌گویم این مطالعه همچنان ادامه دارد.
هر دو سال یکبار گروه های نمونه فراخوانده شده ومحققین می خواستند، بیشتردرموردزندگیشان بدانند وبه سوالات پاسخ دهند، خیلی از آنها در مرکز شهر بوستون می‌پرسیدند زندگی من خوب نیست چرا همچنان تحقیق می کنید؟
مردم هاروارد هرگز این سوال را نکردند.
برای داشتن شمای واضحی از زندگی ها ما نمی توانیم فقط پرسشنامه بفرستیم مصاحبه در اتاق نشیمن شان انجام می شود سوابق پزشکی آنها را از دکتر شان می گیریم از آنها خون گرفته و اسکن مغزی انجام می‌دهیم با فرزندانشان صحبت میکنیم تصاویر موقع بیان نگرانی ها با همسرانشان راضبط میکنیم و ۱۰ سال پیش ما نهایتاً از همسرانشان تقاضاکردیم که به مطالعه ما بپیوندند خیلی از آنها معتقدبودند که دیگه دیر است، خوب ما چه به دست آوردیم چه درسهایی به دست آوردیم از صدها هزار نفر ورقه های اطلاعاتی که در زندگی جمع کرده بودیم ؟البته انهادرس هایی در مورد ثروت شهرت یا سخت کوشی نبودند. پیام روشنی که از این مطالعه ۷۵ سال گرفتیم.
روابط خوب ما را شادتر و سالم تر می کند.
پایان قسمت اول
برگرفته ازسخنرانی های تد
نرگس فولادلو
